Πήρα τυρί κότατζ, πήρα τόνο σε νερό, πήρα φρυγανιές, και με τσάκωσε στο ψυγείο των αλλαντικών την ώρα που η κοπελίτσα μού ζύγιζε μισό κιλό γαλοπούλα σε φέτες. Και μου πάτησε ένα βρισίδι η Βιβή που ήτανόλο δικό μου – αλλά όχι μόνο δικό μου. «Άκου να δεις» μου λέει «σε συμπαθώ και σε πάω, αλλά άμα ξαναδώ εσένα ή καμιά άλλη του σιναφιού σου, που είστε λεπτές και τρώτε αυτές τις αηδίες για να μένετε λεπτές, να μας το παίζετε ότι και καλά δεν στερείστε τίποτα και φωτογραφίζεστε στα περιοδικά πώς χάσατε 10, 20 και 30 κιλά και να μας κάνετε μάθημα πώς να αγαπάμε το σώμα μας, θα βγω στην πρώτη εκπομπή που θα βρω και θα σας κράξω ονομαστικά μία μία».
Κάγκελο εγώ। «Εγώ αγαπάω το σώμα μου» μου λέει η Βιβή «κατάλαβες, κοριτσάρα μου; Εγώ, που είμαι 78 κιλά και τρώω τα παγωτάκια μου και χαίρομαι τη ζωούλα μου, όχι εσείς που μας λέτε ότι τρώτε παστίτσιο και απλά προσέχετε. Κάνε μας τη χάρη και πες το και στις άλλες, άντε μπράβο… Κι άμα είσαι μάγκας, πες τα και στην τηλεόραση ή γράψ’ τα στο περιοδικό σου». Αυτά είπε η Βιβή και με κέρασε και έναν πύραυλο σοκολάτα ενισχυμένο – τον οποίο απαίτησε, φυσικά, να φάω μπροστά της. Α ρε Βιβή, πόσο δίκιο έχεις!
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου